Caner Kara

  Celallenip köpürüp yerli yersiz her şeye, Oturup kafiyeli, ağzımı bozamam ben. Bir çocuğun ayağı üşürken karşı evde, Türkistan dağlarına şiirler yazamam ben. Havayı taşlamakla geçti şu kadar yaşım, Ağrısız ne bir sabah ne akşam gördü başım, Yaralı parmağıma işemezken soydaşım, Paris’e, Moskova’ya, Fizan’a kızamam ben. Kırmızı bir iz kaldı, bin sene ardımızda, Çıkıp da uluyacak hal mi var kurdumuzda? Cefası üstümüze tapulu yurdumuzda Ne rahat durmak mümkün ne gezip tozamam ben. Çevresinden dolaşıp makamlı şerefsizin, Soluğunu kesmekle bir avuç önemsizin, Avunmak adamlık mı? Lan sizin olsun, sizin… Sarhoş olup çer çöple, uyuşup sızamam ben. 18/03/2022 20:45

Sesini kapattı zaman aklımın, Kafamda sadece adın çalıyor. Çiçeği eksilse yedi iklimin, Gönlümde, gönlünden ödünç alıyor. Şaşırmam dünyanın çarkı kırılsa, Şaşırmam; alemin binbir hali var. ‘Zeynep bu güzellik var mı soyunda’ Diyenin aklına şaştığım kadar. Varlığın saadet, yokluğun sızı, Burnumun direği bile sızlıyor. Titriyor kalbime yazdığın yazı, Bilmem ki kim kimi böyle özlüyor? Bulut mu takılmış benim bahtıma? Üstüme iniyor sanki gökyüzü… Kurulup oturdun gönül tahtıma, Adın çeviriyor gece-gündüzü… Şaşırmam sabrımın taşı çatlasa, Hasretim dağları delse, hakkıdır. Yaşamak dediğin -vuslat olmasa- İnsana zulümdür; ölse hakkıdır… Varlığın mutluluk, yokluğun çile, Ortası olmuyor, ne kadar tuhaf… Çok kafam atıyor döktüğüm dile, İçimden geçene yetmiyor ki laf. 17/03/2022 20:00